Als nog maar weinig kan, wat kan dan wél?
Een zoektocht naar veerkracht en vindingrijkheid
De corona crisis blijft de wereld pijnigen. Mattijs Kaak, partner bij Ditt., spreekt regelmatig met mensen uit de praktijk. Wat is hen overkomen? Hoe houden zij zich staande? Wat hebben zij geleerd? Wat zijn hun plannen voor de toekomst?
Na een lange reis zijn we dit keer op bezoek bij Wouter Sjoerdsma, directeur en eigenaar van Budget Rent a Car Curaçao, Autolease Curaçao en Budget Rent a Car Bonaire. Op onze ‘zoektocht naar veerkracht en vindingrijkheid’ hebben wij de afgelopen week op Curaçao het fenomeen ‘eilandkoorts’ leren kennen. Het eiland laat je niet los. Eenmaal aangestoken, wil je altijd terug. Het is daar heerlijk. Zelfs nu, nu ook hier Corona huishoudt. Wouter Sjoerdsma is al sinds begin jaren 90 behept met deze zelfde ‘koorts’. Onder normale omstandigheden een ‘gezonde’ koorts. Corona zorgt echter voor verwoestende bijwerkingen. Juist omdat Wouter de eilanden lief heeft, maakt hij zich zorgen. Grote zorgen.
“Met ons zal het uiteindelijk wel goed komen. Hier op Curaçao en Bonaire maak ik me echter grote zorgen over het lot van het kwetsbare deel van de bevolking.”
“Echt, we moeten weer nauw gaan samenwerken met Nederland. Doen we dat niet, dan gaan heel veel mensen hier op de eilanden het serieus zwaar krijgen.”
Na een studie aan de Haagse Hogere Hotelschool vertrok Wouter naar Bonaire om zijn geluk te beproeven als General Manager van het grootste hotel op Bonaire. Het was zeker leuk en uitdagend werk, maar te operationeel en uiteindelijk niet echt zijn ‘cup of tea’. Na een korte pauze in Nederland keerde hij naar Bonaire terug. Samen met één van de grootste plaatselijke ondernemers ging hij zich bezighouden met de opvang van de almaar grotere stroom toeristen, met de organisatie van tours en events en de afhandeling van cruisetoeristen van Bonaire. Tegelijkertijd werkten ze samen aan de Budget Rent a Car Bonaire license. Deze meer organisatorische kant beviel Wouter Sjoerdsma prima en succes bleef dan ook niet uit.
Toen de Budget vestiging op Curaçao te koop kwam, greep hij, samen met een aantal investeerders, zijn kans. Budget Rent a Car Curaçao kwam onder de leiding van Wouter tot bloei. Dankzij het toenemend aantal toeristen kon de ‘vloot’ worden uitgebreid. Een lease maatschappij was de volgende stap. Geholpen door de goede contacten met het hoofdkantoor in Amerika werd in 2000 ook de licentie voor Budget Rent a Car Bonaire verkregen. Wouter is inmiddels de meerderheidsaandeelhouder van genoemde drie bedrijven op Bonaire en Curaçao. Zijn vrouw Eveline werkte bij het Avila Beach Hotel, bij Heineken Trading en tegenwoordig bij de lokale vestiging van Cliniclowns. Samen met hun twee kinderen leiden zij als echte eilanders een fantastisch leven.
Dankzij het ruime netwerk van Wouter gecombineerd met zijn sterke financiële inzicht zijn de drie bedrijven uitgegroeid tot bepalende spelers in de bedrijfstak. Enerzijds via de car rentals stevig leunend op de toeristische sector, anderzijds via de lease tak diep geworteld in de lokale markt. Ogenschijnlijk ongevoelig voor schommelingen in de conjunctuur. So far, so good. Totdat…. totdat…. ook hier Corona meedogenloos toesloeg.
Lang dacht men de dans te kunnen ontspringen. “We zijn immers een eiland!” Wishful thinking. Covid-19 liet zich niet tegenhouden. Op Bonaire en op Curaçao: Shutdown! Lockdown! Het hele leven kwam tot stilstand, niemand was meer welkom op de eilanden. Een totale ramp voor de complete toeristische sector plus automatisch ook voor alles en iedereen, die daarin een graantje meepikt. Voor de car rentals van hetzelfde laken een pak. De vloot aan auto’s kwam letterlijk tot stilstand. De kosten liepen door. Bonaire krijgt als ‘bijzondere gemeente van Nederland’ financiële steun. Op Curaçao ligt dat lastiger en komt de steunverlening slechts moeizaam op gang.
“De grootste uitdaging voor ons was het parkeren van honderden stilstaande wagens. Normaal is 70 tot 80% van onze auto’s ‘on the road’. Nu geldt dat maar voor 10 tot 15%. Veel te weinig plek hier op de thuisbasis. Uiteindelijk hebben we het logistiek, operationeel, verzekeringstechnisch en vooral ook veilig kunnen oplossen. De auto’s rijden stuk voor stuk elke twee weken een half uur rond, noodzakelijk om ze mobiel en ‘in bedrijf’ te kunnen houden. Alles staat nu zó geparkeerd, dat we elk moment met volle bezetting weer kunnen gaan draaien. We hoopten daarbij op december. Nu Bonaire weer opnieuw in lichte lockdown is en ook op Curaçao de besmettingen andermaal toenemen, zouden we met een ‘open-up’ in januari 2021 uiterst blij en tevreden zijn.
Pittig allemaal. Toch komt het met ons wel goed. We hebben een solide bedrijf opgebouwd, kunnen bogen op stevige buffers, beschikken over een goede en jarenlange bankrelatie. Wij tellen onze zegeningen. Bonaire krijgt van de overheid dezelfde steun als Nederland. Sinds de verzelfstandiging ligt dat op Curaçao anders. Steun is mogelijk, maar onder stevige voorwaarden. Juist dat laatste leidde afgelopen juni nog tot hevige en buitenproportionele protesten, rellen en vernielingen. Ik snap heus wel dat Nederland harde voorwaarden stelt, een direct gevolg van de wens van Curaçao onafhankelijker en zelfstandiger te willen zijn ten opzichte van Nederland. Ik voel echter de trots van het eiland, ik begrijp waarom Curaçao niet zonder meer wil toegeven, er is immers hard gestreden voor meer eigen verantwoordelijkheid.
Dat neemt niet weg, dat de partijen elkaar snel moeten vinden. Zet alle politieke egotripperij opzij, de mensen en de bedrijven hebben het zwaar. Nu andere financiële drijvers als de raffinaderij, de financiële wereld en de economische free zone steeds minder bijdragen aan de huishouding van Curaçao, is het voortbestaan van het toerisme cruciaal. We moeten tegen elke prijs voorkomen, dat, doordat alles in de sector minder wordt en kapot dreigt te gaan, ook het toerisme als welhaast enige bron van inkomsten wegvalt. Een humanitair drama dreigt. Je ziet het voor je ogen gebeuren.
Ik maak me echt zorgen om ons personeel en om de arme inwoners van het eiland. Dat worden er dag na dag meer. Mijn zoon werkt bij de voedselbank, een derde van de bevolking van het eiland is daar tegenwoordig vaste klant. De enige manier om het hoofd boven water te houden. In deze situatie zijn trots en regelzucht volkomen misplaatst. We moeten het samen oplossen. Dat kán. Absoluut. Het mooiste zou zijn, als deze corona ziekte snel uitgebannen wordt. Alleen nog maar ‘eilandkoorts’. Een gezonde ziekte.”
Wil je meer weten over Wouter Sjoerdsma en zijn drie bedrijven, kijk dan hier:
https://www.linkedin.com/in/wouter-sjoerdsma-85080125/
https://www.curacao-budgetcar.com/
